Wedstrijdverslag team 4 (week 1!)

by Ankie,

Zondag 19 september, eerste competitiewedstrijd voor alle teams. Wij, wik 4, uit naar Gulpen, de rest thuis in Sittard.

Voor vele vroeg in de morgen, werden wij opgehaald in de witte limousine van Rick om vervolgens met behulp van de TomTom en een beetje met de hulp van Rob naar Gulpen te rijden. Rob zou Rick weleens de weg wijzen, zodra we in Gulpen waren wist hij het wel. Alleen bij die communicatie ging het geloof ik mis. We waren in Gulpen, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Middenin Gulpen, volgden we een paadje dat steeds meer naar boven liep en waar alleen maar wielrenners te zien waren. Het begon goed die zondag, bovenop een berg. Wat wel fijn was, we zagen de sporthal onderaan de berg liggen, we wisten alleen nog niet zeker hoe we er moesten komen… Maar met een beetje improvisatie en de wegen naar beneden te volgen kwamen we uiteindelijk aan op de plek van bestemming.

Eenmaal binnen aangekomen in de sporthal, warm te zijn van het warmlopen, kon de herendubbel beginnen. Eerste wedstrijd, dus de spanning zat er eigenlijk wel goed in bij iedereen…

Liegene la Fontaine en Sander Vanwersch tegen onze heren. Herendubbel helaas niet zo gelopen als we hadden gehoopt. Eerste set ging moeizaam en ze verloren uiteindelijk die set met 8-21. Jammer, maar na wat coachadvies van de dames, begonnen ze weer van voor af aan, aan de tweede set. Ze gingen ervoor, maar ook deze set verloren ze, 17-21.

Het was dus aan de dames, Eline en Maud, om op 1-1 te komen. En dat hielden ze in hun achterhoofd, want de eerste set pakten ze met 21-19, tegen Iris Habets en Vera Jaminon. Lastige partij,ze waren er nog niet, dat wisten ze ook. Tussen de sets door even gecoacht door Rick en Rob. Nou dan moest het toch goed komen. Ze begonnen de set goed, maar later werd het verschil in punten steeds groter. De tweede set werd verloren met 15-21. Jammer jammer, tijd voor een derde… Natuurlijk waren ze nog meer gemotiveerd dan tevoren en wilden zeker ook die derde set winnen. Tijd voor revanche. Maar helaas, ook de derde werd niet gewonnen. Ondertussen was Rob al aan de herenenkel begonnen tegen Noël Pinkers. Toen de dames klaar waren met spelen, zaten we langs de baan van Rob om hem aan te moedigen. Aan de aanmoediging moet het die dag niet gelegen hebben. Rob ging in de eerste set gelijk op met Noël, maar verloor uiteindelijk met een verlengde set; 20-22. Zoals we van Rob weten, kent Rob het woord opgeven niet. En ook toen hij met 4-11 achter stond in de tweede set, bleef onze Rob lopen. En ja hoor, hij kwam steeds dichterbij en won uiteindelijk de set met 21-15. Wij als supporters nog zenuwachtiger dan Rob, zaten langs de baan moed in te praten (lees schreeuwen) bij Rob, die ook de derde set erg spannend maakte maar uiteindelijk wel won. Zo, nu stond het 1-2, kleine achterstand, maar we zagen het positief in. Tijdens de tweede set van de enkel van Rob, was Rick ook al begonnen aan zijn enkel. Ik balend omdat ik nog niks gespeeld had en ondertussen alweer koud was. De eerste damesenkel mocht van mij ook wel eens beginnen, maar nee, de heren waren eerst. Rick mocht tegen Sander, die zich kenden van vroeger. Bekende of niet, Rick ging voor een dikke overwinning. Met deze instelling won hij dan ook de eerste set met 21-17. Maar ook deze wedstrijd werd een derde set. Rick verloor de tweede set met 18-21. Ondertussen ging ik de baan op om eindelijk mijn enkel te spelen, terwijl Rick zich aan het moe maken was in de derde set, testte ik mijn shuttletjes en begon ik vol goede moed aan mijn enkel. Rick verloor uiteindelijk de derde set met 18-21. Jammer, maar Rick is nu al over de volgende keer bezig, hij wil revanche. Verder met mijn enkel… Ik begon natuurlijk rustig en het ging ook mooi gelijk op tegen Vera. Uiteindelijk verloor ik toch de eerste set met 16-21. Helaas. Zoals Rob zei; Dat is geweest, nu op naar de volgende. Dat deed ik dan ook maar. Maar ook de tweede set ging moeizaam. Na mijn tweede set was iedereen weer wakker en ik had keelpijn. Hoewel ik beloofd had rustig te blijven. We stonden achter met 4-1. Oh gelukkig, gelijkspel was nog mogelijk. We bleven optimistisch natuurlijk. Ook Eline die aan haar enkel begon. De tweede damesenkel tegen Bonnie Duijsings verloor ze in drie sets. De eerste set verloor ze met 15-21. Ook bij haar weer moed ingepraat, ging ze er helemaal voor in de tweede set. En ja hoor, ze won deze set met 21-13. Helaas de derde set was weer voor Bonnie.

Op naar de mix. Oud en vertrouwd, Eline en Rick mix 1. En ja hoor, ze wonnen deze wedstrijd met 2 sets. De eerste maakten ze er nog een verlenging van; 22-20. Maar de tweede set werd 21-17. Well done, jullie mogen vaker meedoen. Rob en ik begonnen ondertussen ook aan onze mix. Zo gespannen als het maar kon stond ik op de baan, tegenover Liegene en Bonnie. En nee dat lag niet aan hun, maar aan mijzelf. Na de eerste set verloren te hebben, en Rob mij heel wat moed had ingepraat gingen wij aan de slag in de tweede set. Mijn spanning was weg, en het ging goed in die set. Maar helaas verloren we de mix; 10-21 en 19-21. Helaas zat de overwinning er die dag niet in, we verloren als je goed geteld hebt, met 2-6. Na nog wat nagebabbeld te hebben in de kantine van BC Keep Fit, vertrokken wij naar huis. Natuurlijk niet zonder een tussenstop gemaakt te hebben bij de Mac.