WIK Traditie: het jaarlijkse toernooi in Brasschaat

Zoals beloofd hierbij een beknopt verslag van het jaarlijkse toernooi in Braschaat. Ook dit jaar was WIK weer van de partij. Nadat Rob zijn bloedsnelle gele Ferrari met ‘The moon – blow up the speakers’ buiten de tralies van Carperion had gezet, vertrokken we richting Brasschaat, België. Aanwezige spelers waren: Rob, Rick, Quint, Kelly Tum, Kelly Th, Nicole, Roy, Fabiënne, Juri, Lens en ikzelf. Zaterdag zouden ook Ashley Handels (Schijndel) en Rowan Schara (Roosterse) zich bij ons voegen. Uiteraard werd er nog even een stop gemaakt bij een benzine station, om zo goedkoop de auto’s vol te tanken. Later op de avond bleek trouwens dat het niet alleen auto’s waren die vol werden getankt… Meer daarover later.

Eenmaal aangekomen bij het sporthotel, werd er snelsnel ingecheckt. Vervolgens kwamen er twee liter flessen Safari te voorschijn, welke ervoor dienden te zorgen dat het een avond om niet te vergeten werd. Ik spreek nu voor mezelf: maar die avond is het wel geworden mijns inziens. De twee flessen werden binnen no-time ‘weg getankt’, waarna er koers werd gezet naar De Rode Loper. Jaja, critici zullen nu zeggen dat de toko nu ’t Lof heet, maar voor ons blijft het gewoon ‘Den Rode Looper’. Eenmaal aangekomen werd er zorgvuldig een drank gekozen. Normaliter zou dit bier zijn, echter zijn er aardig wat mensen die het bier hier niet lekker vonden en dus kozen de mannen voor een veilig honk: Desperado’s.

Na ongeveer een uurtje begon de sfeer om te slaan, omdat er een grote groep kakkers (beter gezegd: paupers) zonodig de grote jongens uit wilden hangen. U kent ze allemaal: 16/17 jaar, veel geld, matje in de nek en een zeer grote mond. ‘Ik ben den eigenaar. Gij gaat NU naar buiten’. Op dat soort momenten Quote ik mezelf maar al te graag: ‘Tuurlijk Ronnie’. Gelukkig stond de beveiliging aan onze kant en duurde het ook niet meer lang voor de gehele groep uit de Rode Loper werd geknikkerd. Gelukkig maar: konden wij ons weer bezig houden met het doel dar we voorogen hadden gesteld (rara…).

Dan nu nog een stukje over het sportieve gedeelte van dit weekend. Ook hier werden de nodige successen geboekt. Laat ik maar met de singles beginnen, dan hebben we dat gehad. Ondanks dat de meeste mensen weten in welke staat zij zaterdagochtend verkeren en men (de toernooileiding) met de singles begint, voelen zij zich toch geroepen om het gezegde: “ ’s avonds een man, ’s ochtends een man”, kracht bij te zetten… De singles werden dan ook veelvuldig verloren. Uitzondering hierbij was Peggy (B1), die knap de finale bereikte. Helaas werd deze verloren, maar toch was de eerste prijs binnen. Kelly Th (B2) deed wat Peggy niet lukte, zij won! Wellicht had het ermee te maken dat ze pas op zondag hoefde te singlen, misschien ook niet. Belangrijk is dat de eerste winst voor WIK binnen was!
Verder was er een succes voor Nicole en Kelly in de damesdubbel (B1). Zonder setverlies werd de zege naar zich toegetrokken, chapeau! Quint en Rowan wonnen vervolgens de herendubbel in de B1.
Als laatste wonnen Nicole en Guido het gemengddubbel in de B1. Al met al mochten de wikkers dus een aantal prijzen ophalen, waarna de terugreis werd ingezet.

En dan nu nog een korte samenvatting van het toernooi (voor de ‘insiders’):

1. Homo!!!!
2. Ik ben den eigenaar: gij gaat NU naar buiten;
3. Zo is t ook;
4. De dikke teen van Peggy;
5. De kleine kotser;
6. ALLEEN bij het afzetten;
7. Broek op enkels, bult op hoofd, ‘Optiefen’ (en ja dat is chronologisch);
8. De ‘Belgin’

Naast het feit dat dit weekend om traditie draait, werd er ook met een traditie gebroken: de Griek. Er werd dit jaar gekozen voor de Mexicaan in Brunssum, waar de nodige 500 gram ‘jepperds’ op de borden werden getoverd. Of in andere gevallen: 1 KG robjes, ehhhh Ribjes bedoel ik. Wat een avond en wat een weekend! Rest mij niets anders dan dit verslag af te gaan sluiten. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het een TOP weekend was, zowel op sportief gebied als daar buiten. Ik heb me in ieder geval prima geamuseerd.

Sven: tot volgend jaar!